Subuh 3rd dec 2013, doctor maklumkan bukaan 3cm dan akan di pindahkan ke bilik perjuangan. Disebabkan berat jangkaan baby mengjakau 4kg dan merupakan kelahiran pertama, doctor menyarankan pengambilan epidural.
Mak, akak dan kengkawan ada berpesan kalau boleh tak perlu amik epidural dikhuatiri kesan jangka panjang seperti sakit belakang. Tetapi disebabkan tenaga dan semangat saya sedikit pudar lantaran bukaan yang agak perlahan yang memakan masa lebih 12 jam. Maka saya membuat keputusan mengambil epidural.
1600 pm, bukaan sudah 9 cm tetapi tiada rasa untuk meneran lagi. Doctor suruh tunggu sehingga jamm1700. Walaupun amik epidural, contraction tetap rasa cuma mungkin tak kuat. Tapi saya tetap tidak tahan. Auuuuwww!
1730 pm doctor dh masuk bilik dah sediakan apa yang patut. "You can push now", doctor. Masalahnya tak rasa nak teran dan tak tahu pun macam mana nak teran. "You amik epidural, memang takde rasa sakit untuk push, but you have to push"
"Aiza you have to push... kakak awak boleh kenapa awak tak boleh"
"Dik ingat Allah banyak2, selawat, baca doa nabi yunus"
"Doctor saya tak larat dah, boleh caeser tak?"
"Aiza simpan suara untuk tenaga awak push, push jgn keluarkan suara"
"Your baby's head is here.. you need to push!"
"Come on aiza, lagi lagi, push aiza push"
"Sikit lagi puan dahi dah keluar, sikit lagi"
"Dah takat hidung, you need to push harder, sian baby you"
...........................
Uweeeeeekkkkkkk! *legaaaaaaaa*
Alhamdulillah.
Baby atas badan, yeaaaaa! Hidung mancung mcm ayah.
No comments:
Post a Comment